ABC płytek ceramicznych – rodzaje płytek

W tej części ABC płytek ceramicznych dowiemy się jakie są podziały płytek. W zależności od zastosowanej metody technologicznej, rodzaju mieszanki surowców, barwników oraz materiałów uszlachetniający a także wysokości temperatury wypalania, wyróżnić możemy kilka rodzajów płytek ceramicznych:

• glazura – są płytkami wyłącznie z przeznaczeniem na ścianę do wewnątrz budynku. Różnią się między sobą grubością (nie prawdą jest, że glazura zawsze jest cieńsza od innych rodzajów płytek), kolorem i wzornictwem. W porównaniu do terakoty czy gresów, szkliwo znajdujące się na powierzchni glazury jest dość cienkie i kruche oraz czerep jest bardziej delikatny od wspomnianych materiałów, dlatego nie wolno takiej płytki kłaść na podłogę.
• terakota – płytki kamionkowe szkliwione o powierzchni gładkiej, matowej lub strukturalnej. Terakotą możemy wyłożyć podłogę i ściany wewnątrz budynków. Cechują się wytrzymałością i odpornością na działanie środków chemicznych. Przy terakocie określamy stopień ścieralności wyrażany w PEI ze względu na dwuwarstwowość materiału (czerep+szkliwo).
• klinkier – to właśnie ten rodzaj płytek przeważnie produkuje się metodą ciągnioną. Klinkier charakteryzuje się sporymi odchyleniami wymiarowymi, co do powierzchni może mieć mieć gładką lub strukturalną powierzchnię, może być szkliwiony i nieszkliwiony. Cechuje się niską nasiąkliwością, mrozoodpornością i małą ścieralnością. Ze względu na powyższe zalety płytki te mają zastosowanie na zewnątrz budynków: na elewacje, balkony, tarasy czy na murki ogrodzenia.
• gres – powstał z mieszanki naturalnych surowców. Został wymieniony jako ostatni za względu na dalszy ich podział. Obecnie na światowym rynku są jednym z najbardziej popularnych materiałów stosowanych w wykańczaniu domów ze względu na dość uniwersalne zastosowanie. Cechuje go niska nasiąkliwość ≤ 0,5%, mrozoodporność, wyjątkowa odporność i wytrzymałość na duże obciążenia mechaniczne jak i termiczne a także na zginanie i ścieranie. Gres możemy stosować do wewnątrz budynków na ścianę i podłogę nawet z ogrzewaniem podłogowym oraz na zewnątrz, na elewacje, balkony, tarasy, nawet w ogrodzie na trawę, piasek, ziemię (płytki o gr. 2 cm). Większość fabryk produkuje gresy rektyfikowane dzięki temu możemy je układać na minimalną fugę 2 mm o ile producent nie wskaże inaczej. Gresy dzielimy ze względu na rodzaj wykończenia powierzchni:
  gres szkliwione – szkliwienie pozwala na uzyskanie zróżnicowanych efektów wizualnych poprzez nanoszenie dowolnych wzorów grafiki  na powierzchnię płytek. Doskonałym tego przykładem są płytki imitujące drewno, kamień czy tkaninę. Gres szkliwiony może mieć powierzchnię matową lub satynową. I tak jak przy terakocie i tutaj ze względu na szkliwo określa się stopień ścieralności w PEI. Na zewnątrz budynku najlepiej stosować PEI IV lub V.
  gres nieszkliwiony – to zazwyczaj jednorodny materiał barwiony w masie co oznacza, że wzór w przekroju przebiega przez całą grubość płytki, ale zdarzają się gresy nieszkliwione dwuwarstwowe (tzw. podwójny zasyp) i oznacza, że wzór przebiega przez grubość jednej warstwy czyli mniej więcej do 20% grubości całej płytki. Powierzchnia płytek może być równa, gładka, błyszcząca lub matowa, pofałdowana, porowata, strukturalna. Gres nieszkliwiony polerowany na wysoki połysk jest płytką o dużych walorach estetycznych tak jak lappato, potocznie mówiąc półpoler w skrócie połączenie matu i połysku, połysk przeplatany matowymi fragmentami o powierzchni zupełnie płaskiej lub pofałdowanej niczym naturalnie wytarty kamień na Akropolu. Intensywność połysku do matu może być zróżnicowana i zależy od danego producenta i zaprojektowanej serii. Najistotniejsza rzecz jaką powinno się  wiedzieć odnośnie gresów polerowanych i lappatowanych, to że nie nadają się do pomieszczeń o dużym natężeniu ruchu oraz na zewnątrz budynków przede wszystkim za względu na niski współczynnik antypoślizgowości a także na podatność na plamienia, zarysowania i zmatowienie. Przyczyną tego nie jest sam gres lecz sposób wykończenia jego powierzchni. Wbrew pozorom płytka nieszkliwiona niepolerowana jest bardziej odporna na plamienia niż płytka polerowana (błyszcząca). Dzieje się tak dlatego, że poler uzyskuje się poprzez tarcie powierzchni wypalonego gresu do uzyskania połysku. W procesie tym następuje otwarcie mikroporów w gresie dlatego ten rodzaj płytki powinno się impregnować specjalistycznymi preparatami do impregnacji gresów. Zastosowanie impregnatu ułatwia utrzymanie gresów w czystości. Są jednak wyjątki, niektóre fabryki potrafią wyprodukować gresy nieszkliwione polerowane w nanotechnologii lub z zaaplikowanym impregnatem – jest to jednak jeszcze rzadkość.